Արդեն քանի օր է՝ քննարկում են Աննա Հակոբյանի գրառումները, որոնցում վերջինս ինքն իր մասին գրված և ասված նյութերն է տեղադրում և պիտակավորում իր մասին տարբեր խոսքեր հայտնած մարդկանց:
Շատերը, հերթական անգամ թերագնահատելով դիմացինին, սա գնահատում են որպես անմակարդակություն, առաջին տիկնոջը ոչ հարիր պահվածք և այլն, տալով նոր պիտակներ:
Իրականում, Աննա Հակոբյանն իրեն այս կերպ դարձնում է անխոցելի, ընտրություններից առաջ հնարավորություն է ընձեռում պարպել կուտակված ատելությունն իր և ընտանիքի նկատմամբ, ստեղծելով առիթ ասելու այն ամենը, ինչ դեռ չի ասվել կամ քիչ է ասվել:
Արդյունքում դաշտը հեղեղվում է իր մասին տարբեր որակումներով, մարդիկ սկսում են ավելի ինտենսիվորեն քննարկել ու քարկոծել իրեն այնքան, որ դա դառնում է արդեն սովորական և անհետաքրքիր միջին վիճակագրական ընտրողի համար:
Կարճ ասած` այն ամենը, ինչ պետք է ասվեր նախընտրական քարոզարշավի փուլում և կարող էր ունենալ ազդեցություն մարդկանց կարծիքի վրա, ասվում է շատ ավելի շուտ և դառնում այլևս ոչ ակտուալ ընտրական շրջանում:
Մյուս կողմից, այս կերպ Աննա Հակոբյանը նոր համակիրներ է ձեռք բերում: Վերջին տարիների փորձը ցույց տվեց, որ հասարակության մեջ կա մի զգալի շերտ, որը սիրում է ավելի էքստրեմալ արտահայտչաձևեր օգտագործող գործիչներին:
Ի վերջո, հերթական անգամ Նիկոլ Փաշինյանը և Աննա Հակոբյանը բոլորին ստիպում են լինել իրենց օրակարգի մեջ, որտեղ պայմանները թելադրում են հենց իրենք: Ընդդիմադիրներն էլ հաճույքով սկսում են բուռն արձագանքել, ներգրավվել, քննադատել, քարկոծել՝ չհասկանալով, որ իրենցից հենց դա էլ պահանջվում է անել, և եթե Աննա Հակոբյանը գիտի, թե ինչ է անում ու հաջորդ քայլն ինչ է անելու, իրենք ուղղակի անում են այն, ինչ իրենցից ակնկալվում էր:
Անի ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ
Հ.Գ.
Շատ ընդդիմադիրների խնդիրը շարունակում է մնալ սեփական ուժերի, մտքի և «ես»-ի գերագնահատումը: